ÇARÎN (2) 

HEMKOÇERÊ CEZAWIR

13

Gul kenîn der xemilîn ev dem buhar

Hatin sema çûk û bilbilan li dar

Hilda ji bin zevî giya û pincar

Xweş bû seyran li ber çemê û rûbar

14

Min didît qelfê zerî û esmeran

Zend û qirik vebriqîne ji zêran

Quf bi dest de kofî dane ser seran

Girêdane wan hungulk û kemberan

15

Kezî berdane ser mil û pêsîran

Çav kildane mijangên wan wek tîran

Dêm aravî rengê gul û hejîran

Ronî dane jiyanê wek xetîran

***

16

Tu di her danekî du caran xwe dixemlînî

Û rojê tu çardeh xortan bi xwe dikenînî

Ne şaş e ku tu jiyanek xweştirîn bibînî

Lê şerm e tu xwe bi bilî min re bimeyînî

***

17

Ji îlika hestiyan de keser min dihêrin

Ji ber wan nerastiyan jî hêvî min didêrin

Nojdar birîna min kêlî bi kêlî dijmêrin

Û sozên te yên tirsok her roj xwe vedişêrin

***

18

Meqamê min kurd û rast, nehewend û hîcaz e

Li ser çardeh perdan mîna Eltico digaze

Nikare ji hev derxe ken û kul û ne saz e

Lew bi gotinan evqas li hember te niyaz e

***

19

Dûr im ji te ey keçika bedew bal

Sawir dikim ew guvdeyê mişt ji xal

Hêvî dikim carekê wan bijmêrim

Berî ez bar dikim yan jî dibim kal

***

20

Ji xelat û sîpanê darivî

Dilopin ji ew berfa werivî

Memika sîs bi van lêvan livî

Çêj bi min gezoye hem hunguvî

21

Maçan li ser memikan gil da

Wê çav bi xiya eniyam kil da

Min ah û pêta eşqê ji dil da

Wek agirava bin zevî hilda

22

Sergeşte man çav û hiş, dil û can

Laşêm behitî bi gewdeyê can

Ji ser têxt daniqitî ser cilan

Hema hema cil bû perestgeha can

***

23

Ji lengera dilê min peyvin bêkelek bi rê ketin

Bi firqata bayê sewdê hatin li cem te daketin

Gava te name vedikir ji ser rûpelê hilfirîn

Yek bi yek li pey hev bi maçan bi lêvên te diketin

***

24

Kela dilê min rabûye qet danê

Çawa bikim ji sewda te û vê janê

Nîn e bo min dermanek li nexwaşxanê

Ne jî peyalek ji badeya meyxanê

çapkirin