PERGALA GENERALÊN ÇARSIMBEGÊ, PAŞAYÊN EHMEQAN DIHEJE

FÛAD SÎPAN

fuadsipan@yahoo.de

 

Almanya, 21.04.2009

 

 

 

 

 

 

Kurdistaniyên hêja!

 

Pergal yan jî bi gotineke din sîstema dewleta Tirk bi îdeolojiya Kemalîzimê ji aliyê generalan ve li ser kesan, mirovan wisa tê bi kar anîn, ku roja zarok çavê xwe ji vê cîhanê re vedike pergal li ser wî/wê/wan bi awayeke automatî tê xebitandin. Ew pergal jî pergala li dijî şexsê kesayetiya mirovan e. Pergal li ser wan kesan wisa tê xebitandin, ku heya şexsiyeta wan kesan ji dest dibe û wan dike dîl-esîrê generalên Tirk.

 

Ev 88 sal e, (bê guman beriya wê jî heye, lê ne hewce ye, ku em di gotareke kurt de dûr û dirêj têkevin nava dîroka Osmaniyan-Tirkan û seriyan gêj bikin) li Tirkiyê û bakurê Kurdistanê ji aliyên generalan ve pergal ji roja bûyîna zarokan de dest pê dike û heya ew kes jiyana xwe ji dest dide berdewam dike. Ji ber ku her kes di wê çerxê re derbas dibe, loma guherînên bi taybet jî li Tirkiyê çê nabin.

 

Çerx wisa tê zivirandin, ji ber ku dê û bav bixwe jî di wê çerxê re derbas bûne, loma ew tişên wan di jiyana xwe de dîtine, li hemberî zarokên xwe dixebitînin, ku heya kur dihere leşkeriyê û keç jî dihere mêr dike.

 

Jixwe roja ku kur dihere leşkeriya Tirkan ji wê rojê şûn de ji bo pergalê, ango ji bo generalan “Eşek oğlu eşek” e,  ango (Kerê kurê kerê) ye. Ez neçûme eskeriya Roma reş. Hemû kesên çûne wisa dibêjin. Cîhan jî wisa dizane. Generalên Tirk di dema leşkeriya wan xortan de di nava wan du salan de, heger hinekî jî şexsiyet û pirensêpên wan kesan mabe jî ji destên wan bi giştî distîne û wan bê şexsiyet dihêle.

 

Kurd çiqas jî lê bixwebitin xwe ji Tirkan dûr bixin û îdîa bikin, ku Kurd ne wek wan difikirin û tevdigerin, lê mixabin kesên di vê pergalê re derbas bûne, para xwe jê girtine û jixwe di piratîkê de jî kifş dibe. Loma heger mirov îro li polîtîka Kurdan dinêre, dikare baş bibîne, ku di pir mijaran de mantiqê wan ji yên Tirkan ne cida ye û ne jî dûr e.

 

Generalên Tirk bi îdeolojiya Kemalîzimê ya bi gemar jehr berî xelkên kurd li bakurê Kurdistanê û li Tirkiyê dan e. Jixwe pergal sûdê ji wê îdeolijiya pirimîtîv werdigire. Bingeha wê îdeolojiya bi destê Mustafa Kemal li ser derew, înkarî û bêşexsiyeta mirovan hatiye avakirin

 

Ji ber van sedemên jorîn e, ku li Tirkiyê tiştekî bi taybet nayê guhertin. Ev demeke dirêj e, li Tirkiyê rêxistina bi navê terorîzma Ergenekonê derketiye holê. Ez pir bi hêvî me, ku dê hemû pîsiyên generalan derêne meydanê.

 

Hêviya me ew e, ku hemû çepel û çeqelên heya niha di nava leşkeriya Tirk de bi saya vê dadigeha Ergenekoniyan derêne meydanê, ku xelk jî li bakurê Kurdistanê û Tirkiyê xwe bigihîne azadî û aramiyê.

 

Generalan bi pergala Kemalîzmê ya Mustafa Kemal ehlaqê Tirkan bi kirêt kir, ku ew ji şer û pevçûna li dijî Kurdan zewqê hildigirin. Generalan çerxa xwe wisa zivirandin, ku Tirk dûrî hemû pîvanên ehlaq û miroviyê bimînin. Generalan bi vê mentalîta xwe dawî ji xwe re jî amade kirin.

 

Generalên Tirk 88 salan gelekî bê şexsiyet bi navê Tirkan wek garana naxira perwerde kir û li ser serên Kurdan xistin bela.

 

Generalên Tirk bi vê pergala Kemalîzimê di dawiya dawîn de xwe û komara xwe ya tevlihev û serobino xistin dafikê.

 

General wisa tirsonek, newrêk û ji xwe ne bawer in, loma hîn jî nebûne, ku dê rojekê tiştek were serê wan. Hê di despêkê de dema generalan dît, ku ewên jî êdî hêsab bidin, ji niha de dadiherisin. Ehlaq û etîkê generalên Tirk tine, loma ew cewher û lehengiya wan jî tine, ku bi mêrxasî li berxwe bidin. Dema ku generalan û nokerên wan dît, ku ewê jî têkevin zînadê ji niha de dilê gişkan têk çû.

 

General hînbibîn, wek seyê dir dêla xwe ra bikin, wek tolan li ba bikin, ew bi mûr, bi şûn û ji xwe bawerbûn, dê wek herdem şûrên xwe li ba bikin. Lê di rastiyê de ricaf ketiye nava dilê generalan. Agir û alav bi devdelinga generalên Tirk di pirsa terorîzma Ergenekonê, ya ku wan bi destên xwe ava kiribû, ketiye. Ji ber ku general bê çare mane, ku çawa xwe ji wê tawanbariya terora Ergenekonê xelas bikin, loma ji niha de dest bi çerxê kirine.

 

Generalên Tirk niha lê dixwebitin bi zimanekî goya nerm xelkê dîse bixapînin. Goya asîmîlasyon li dijî Kurdan bi kar neanîne. Generalan ji damezirandina komara xwe ya dandî heya niha her tiştên xerab anîne serê Kurdan. Em hema herin beriya sala 1984an. Leşkeriya Tirk di dema jiyana min li Kurdistanê de ji salên 1960î heya sala 1979an her sal bi awayeke sîstematîk carek, du caran dikete hemû gund û bajarên Kurdisatnê bi bihaneya, ku ew li sîleh û çekan digerin, xelkê Kurd terorîze dikir, Kurdistan wêran dikir û xelkên kurd talan dikir.

 

Generalên Tirk ji xêncî komkujî, qetliyam, înkarî, asîmîlasyonê û hwd. bi zanetî hemû dar û daristanên Kurdistanê jî şewitandin.

 

Belê em hêviya xwe wenda nakin. Jixwe bîr û baweriyeke wisa xurt bi me re heye, bomba Atomê jî nikare bi me. Genarêl Tirk û nokerên wan xwe biguherînin yan jî neguherînin, ewê bêne guhertin.

 

Lê gotineke Tirkan dibêje “lîstikên Osmaniya xelas nabin” Her çiqas tê xuyakirin, ku hukumeta Erdogan dixwaze pirsgirêka Ergenekonê çareser bike, lê ji aliyê din ve ev bûyer bi destûra generalan bi xwe çê bûye. Loma pirs û guman ew e, ku rêxistineke tarî ji nava generalan dixweze ya din bitemirîne. Mirov çi navî lê bike, di rastiyê de hemû qirêjî ji aliyê serleşkeriyê-genelkurmay ve têne organîzekirin, têne birêxistin, têne bi rê ve birin.

 

Prestîja leşkeran niha pir xerab e, dibe ku ew lê bixebitin, ji nû ve xwe rêorganîze bikin û di dewsa Ergenekona niha de yeke din ava bikin.

 

Divêt em ji bîr nekin, ku çapemeniya Tirkan sedî nod û pênc sîlehşoriya generalan dike û ji hemû pîsiyên generalan re xizmetê dike.

 

Serleşker Başbug di 14.04.2009an de axivî. Çapemeniya Tirk dîse wek her dem bi şelaftî nokeriya xwe li hemberî paşayê xwe yên ehmeqan bi kar anîn û pesnê wî û goya ceweheriya wî dan. Lê di rasiyê de qet tiştekî nû tinebû. Ew tiroviroyê generalan ji berê de hemû dihatin zanîn. Tenê tona dengê general hinekî nizim bibû. Ew jî tê zanîn ji bo çi bû.

 

Bi gotinek pêşiyên me, ya ku dibêje “Mirîşk di xewna xwe de qût dibîne” Generalên Tirk jî di xewna xwe de lê dixebitin, çawa xwe ji têkçûnê xelas bikin.

 

General çiqas jî lê bixebitin, xwe rêorganîze bikin, ku wê pergala xwe ya bi kirêt birêve bibin, dê xwe ji têkçûnê xelas nekin.

 

Li vir pirsa herî girîng ev e, Kurd çiqas bi rêxistinî amade ne. Mixabin ev pirs ne wisa hêsane, ku em îro bersiveke rast û durist bidin. Bê guman xelkên Kurd li ser piyan in, lê ji dek û dolaban ne haydar in.

çapkirin