Çirûsk

kamran Simo Hedilî

Werin, werin ji bo yadî nû û bîranînên min ên raberdû,

strana şoreşê, strana rizgariyê û strana azadiyê bistrênin.

Bi dengê bilindtir bi hestên germtir bistrênin û zûtir stranê bidine bihîstin.

Strana serhildanê dixwazim ez. Peyvên wê mîna artêşa azadiyê di dilê mirov re derbas dibin.

Tîpên wê di hevokan de pergala şer digirin. Di xewnên şevê de dizê kuştina jînê digire. Bêhna kulîlkên serkeftinê pêşkêş dike.

Di herika stranan de hûn awaza vê stranê kêm distrênin. An hûn zêde têr bûne û bi we re hestên şikandina nîrê dîlîtiyê çênake? Strananîna rojê û belavkirina reştariyê bistrênin da we hestyar bike. Ji xwe bi xwe re bistrênin bi deng an di dilê xwe de. Ji hemsalên xwe re bistrênin û zarokên derdorên xwe fêrî vê stranê bikin.

Bistrênin da dengê êş û tahliya şirqîna giraniya lalên, di lingên dîlan de werê we. Bistrênin da hûn di stranê de îşkenca girtiyan bibînin. Gulebarbûna pêşengên xwe û binberkirina wan bibînin. Bistrênin, strana gula pêşî li singa neyar ketî bistrênin, ne stranên çêkirî û sexte. Strana Egîdan bistrênin, strana ku ew dilêr bi pîroziya wê bawer bûn. Bi dizî û bêdeng we dest bi strana xwe kir. Êşa bi dengê bilind ne strandinê dikişandin. Hûn bi dengê bilind bistrênin.

Ez û hûn bi dilopên xwînê û rondikên çavan dilovanên evîna wan in. Pêwîste em vêga bi dengê bilind strana wan bistrênin û di guhên ker de bidine bihîstin. Jana bêdengiya wê demê kal û pîr naxwazin bibîr bînin û nayê bîra zarokan jî, destpêka destana çirûsk di rûbarê berxwedana lehengan de bûyî birûsk.

dil

nefela baran lêhatî 

hestên me xunavgirtî

hatinên dûr

li mirina lehengên bênav dinêrin

çirûskên hêviyê direcifîn

di cîhana mêjiyê me de

bêdengîyeke giran giran hebû

ronahiya nûvejînê

bi kulîlkên awirên heyvê

di nav kirasê bê hêvîtiyê de

xwe berdide

ser bêdengiyên

di malzaroka evînê de

hezkirin û hêvî hişyar dikir

çirûska GELAWÊJÊ 

bayekî nerm û nazik

li gerdûn digerand

piste pista kulîlkan bû

mizgîniyên şîn û şahiyên

dê bên didane hev

dilên

di bîra evînê de tirsiyayî

rondikên

hezkirinê dibarandin

destên ji hev qetandî

ber bi hev direviyan

ramanên kelemçekirî

zincîr diqetandin

bi agirê azadiyê 

mexalê dîlîtiyê dişewitandin     

di malzaroka evînê de

bi sedan siwarên cengê

li hev diqulibandin

ew dem nayê bîra zarokan

demeke melûl melûl…

mezin naxwazin bi bîr bînin

nêrînên mirî

di gevzoka gera bêbinî de

dans dikirin

di pêşbirka xulamtiyê de

bi hev re şer dikirin

koma heyî jî

balav dikirin

zarokên hêviyê

ajotine ser rastiyê

şoştin

guman û mij

bi hêza ronahiyê

êdî fireh in gavên me

û dengên baweriyê

dengên îro

nayêne bihîstin li ser lêvan

afirandin ev jiyan

xunava dilê me anî

ewrên dûr dûr...

yên çav şil

yên li zengilê dîlanê dixin

04.01.2003-10.08.2007

kamran simo Hedilî

çapkirin